Dr. Wilhelm Heinrich Schüssler (1821-1898) is een homeopathische arts die zich in de 19de eeuw intensief bezighield met mineralen in het lichaam. Tijdens zijn onderzoek constateerde Dr. Schüssler dat een aantal mineralen altijd in een constante hoeveelheid, een bepaalde vorm en een bepaalde lading in het lichaam voorkomen. En hij ontdekte dat ziekte vaak terug te voeren is op een tekort aan mineraalzouten (celzouten) binnen de cel. Zijn onderzoek heeft uiteindelijk geleid tot de ontwikkeling van een eenvoudige geneeswijze die werkt met mineraalzouten (celzouten) zoals deze aanwezig zijn in het lichaam.

Dr. Schüssler heeft zowel voor mens als voor dier vastgesteld welke mineraalzouten (celzouten) nodig zijn om gezond te zijn, en op basis hiervan ontwikkelde hij de celzoutentherapie. Deze therapie is gebaseerd op het aanvullen van de tekorten aan celzouten en op deze manier de gezondheid van de cellen te bewerkstelligen. Het lichaam is opgebouwd uit cellen, wanneer deze cellen niet goed functioneren dan kan het geheel ook niet functioneren zoals het hoort.

Eén van de basisgedachten van Dr. Schüssler is dat een gezonde en volwaardige voeding noodzakelijk is om goed te functioneren. Een ongezonde en onvolwaardige voeding heeft klachten en ziekte tot gevolg. Hij trekt deze lijn verder op celniveau en geeft aan dat de cellen voldoende gezonde voeding moeten krijgen om alles goed te laten functioneren. Voeding voor de cellen zijn mineralen. Om ervoor te zorgen dat de cellen mineralen kunnen opnemen en de tekorten aangevuld kunnen worden, is het noodzakelijk dat de mineralen dezelfde vorm en structuur hebben als deze die van nature in het lichaam aanwezig zijn. Daarom worden de mineralen verwreven en verdund, deze verwreven en verdunde mineralen worden mineraalzouten (celzouten) genoemd. De celzouten vullen de noodzakelijke voedingsstoffen voor de cellen aan waardoor de cellen beter functioneren en het dier weer kan herstellen van klachten of reserves kan aanleggen voor wanneer dit nodig is.

De celzouten zijn zodanig verwreven en verdund dat ze niet door het stofwisselingsproces van het lichaam moeten en rechtstreeks door de cellen kunnen opgenomen en gebruikt worden. Ze kunnen niet leiden tot overbelasting van het lichaam, overdosering is niet mogelijk, ze kennen geen bijwerkingen, ze kennen geen contra-indicaties, ze vormen geen gevaar voor het lichaam en ze kunnen gebruikt worden in combinatie met natuurlijke en reguliere therapieën. Celzoutentherapie is dus een veilige en betrouwbare therapie voor mens en dier.